Wypadanie włosów

Zazwyczaj to mężczyzn dotyka problem wypadania włosów, chociaż - niestety - coraz częściej spotyka się przypadki tej dolegliwości również i u kobiet. Zaczyna ono nękać kobiety w okresie klimakterium, gdy zmienia się stan równowagi hormonalnej i mogą przeważać hormony męskie. Stąd też tak ważne są okresowe kontrole u lekarza specjalisty. Istotną jednak rolę odgrywają zaburzenia czynności przysadki mózgowej, nadnerczy i tarczycy. Jako ciekawostka niech posłużą dane medycyny kosmetologicznej, które podają, iż u mężczyzn można rozróżnić następujące formy wypadania włosów:

Postać bardzo zaawansowana - zaczyna się między 18 a 20 rokiem życia i dziennie liczba ta wynosi około 200-400, gdy tymczasem normalnie powinno być to około 30. Przy takiej postaci wyłysienie następuje już między 25 a 30 rokiem życia.

Postać średnio zaawansowana - rozpoczyna się między 25 a 30 rokiem życia, dzienna liczba to 80. Wyłysienie następuje w granicach 50-60 roku życia.

Postać bardzo lekka - zauważalny ubytek włosów rozpoczyna się około 40 roku życia; w miarę upływu czasu ubywa ich, lecz do całkowitego wyłysienia nie dochodzi.

U kobiet jest zwykle problem jest tylko częściowy, tzn. następuje znaczne przerzedzenie, lecz pewna ich część zostaje. Bardzo często jednym z powodów może być niedobór estrogenów. Leczenie tej dolegliwości jest trudne, a osiąga się tylko wtedy wyniki, gdy lekarz, a szczególnie pacjent, wykazują dużą dozę cierpliwości i silnej woli. Zasady postępowania obowiązują podobne, jak przy łojotoku skóry głowy: regularny tryb życia, przebywanie na powietrzu, nie palenie papierosów, nie picie mocnej kawy i herbaty, a także przyjmowanie zestawów witamin; do grupy B dochodzi jeszcze wówczas wapno (panthotenicum) oraz witamina A plus D. Ogranicza wypadanie włosów i wzmacnia je wcieranie w skórę głowy soku z czarnej rzodkwi. Ten domowy kosmetyk ma jednak dość ostry zapach, włosy po nim stają się matowe, lecz mniej tłuste. Przy krótkiej fryzurze można codziennie stosować \"sok z rzodkwi, jednak przy dłuższej najlepiej wcierać go na kilka dni lub jeden dzień przed myciem. W leczeniu tej dolegliwości skuteczne są również metody fizykalne, np. naświetlanie skóry głowy lampą kwarcową. Odległość głowy od lampy kwarcowej powinna wynosić jeden metr, włosy podczas naświetlania przeczesuje się, a oczy muszą być ochronione specjalnymi lub dobrze przylegającymi okularami pochłaniającymi promienie słoneczne. Najczęściej włosy naświetla się w ten sposób, iż sczesuje się wszystkie na całą twarz i dawkuje na przód głowy 2 minuty lampy kwarcowej, na tył głowy - podobnie. Przy następnych naświetlaniach można zwiększyć dawkę stopniowo o 1 minutę, tak aby dojść do 8 minut. Naświetlanie powinno się przeprowadzać co drugi dzień, zaś kuracja obejmuje na ogół około 20 seansów, powtarzanych przynajmniej cztery razy w roku. Osoby farbowane muszą być świadome, iż promienie lampy kwarcowej zmieniają kolor farby; odcienie rude na dużo jaśniejsze, blondy na szary-blond, a czasami nawet z refleksami zielonkawymi. W przypadku farbowania lepiej więc z zabiegów tych zrezygnować. W leczeniu miejscowym stosuje się środki wywołujące rozszerzenie naczyń krwionośnych; powodują one lepsze ukrwienie cebulek i zmniejsza się intensywność problemu. Wszystkie te środki zawierają w swoim składzie m. in. rezorcynę, kwas salicylowy oraz siarkę, dlatego może je zapisać tylko lekarz dermatologa.